De toekomsttekening betreft een leeg huis, die met de cliënt ingevuld gaat worden. Deze ontwerpmethode heeft ook oog voor de positieve kanten van de cliënten. De cliënt kan zelf bepalen waar hij in de toekomst naar toe wil werken (Slot & Spanjaard, 2015). Het huis zal aansluiten bij de belevingswereld van de cliënten, omdat het een symbool betreft wat dagelijks ‘gebruikt’ wordt (NJI, 2016). Uit de literatuur blijkt dat cliënten het vaak lastig vinden om aan de toekomst te moeten denken. Dit is vaak nog erg abstract. Door het gebruik van foto’s, tekst, plaatjes en afbeeldingen, krijgen cliënten hulp bij het indelen van hun (toekomst)huis. Hierdoor krijgen zij keuzemogelijkheden, waardoor ze niet zelf iets hoeven te verzinnen. Kiezen is vaak makkelijker dan zelf verzinnen (NJI, 2016).
Bij het maken van de toekomsttekening wordt het bestaande format ingevuld die hier te downloaden is. Deze ontwerpmethode begint onderaan en werkt stap voor stap naar boven. Dit betekent dat interviewer de cliënt eerst gaat vragen over zijn/haar krachten. Deze krachten worden door de cliënt zelf in het huis geschreven. Wanneer dit onderdeel klaar is, maakt de interviewer de stap om over te gaan naar het dak. In het dak worden de dingen beschreven die de cliënt lastig vindt. Vervolgens gaat de interviewer door naar de rookwolk. In de rookwolk worden de wensen beschreven van de cliënt. Hier kan de interviewer vragen wat de cliënt graag zou willen bereiken omtrent de zelfredzaamheid.
De interviewer kan tijdens het uitvoeren van deze ontwerpmethode dieper ingaan op de krachten, valkuilen en wensen door hier vragen over te stellen. De interviewer kan hiervoor gebruik maken van de vastgestelde basisvragen die hier te vinden zijn (Kasteel, Voskamp, 2017).